Image Alt

Verhalen

Verjaardag in Graz

naamloos (1 van 13)

naamloos (2 van 6)

naamloos (2 van 13)

naamloos (3 van 6)

naamloos (3 van 13)

naamloos (4 van 6)

naamloos (4 van 13)

naamloos (5 van 6)

naamloos (5 van 13)

naamloos (6 van 6)

naamloos (6 van 13)

naamloos (7 van 13)

naamloos (8 van 13)

naamloos (9 van 13)

naamloos (10 van 13)

naamloos (11 van 13)

naamloos (12 van 13)

naamloos (13 van 13)
Niet Trui’s echte verjaardag, maar gezien de bossen en landweggetjes waar we meestal staan kiezen we een échte stad om haar cadeau te zoeken: Graz. We beginnen met een romantisch ontbijt op 1.500 meter hoogte met een temperatuur van 22 graden, heerlijk; zowel de temperatuur als de romantiek bij het ontbijt.
In Graz parkeren is lastig, blauwe zones met een maximale parkeertijd van 3 uur. Beetje aan het zoeken, worden we aangesproken door een bewonderaar van Bully. “Ik ben buschauffeur, moet toch naar het busstation en bij ons kun je de hele dag gratis parkeren….” Verdomd, overkomt ons elke keer weer. Kopen een buskaart voor de hele dag en daar gaan we. Wandelschoenen aan en blik op oneindig, voorbereid om een dag te slenteren en tig modewinkels te bezoeken.

Uiteindelijk vindt Trui-lief Stefanel, een merk dat niet in Nederland beschikbaar is, dus wel apart moet zijn. Het loopt uit op een marathon. Niet een marathon ‘kleding passen’, maar eentje die beter omschreven kan worden als ‘de hele winkel passen’. Papa doet actief mee, reikt de ene na de andere jurk aan en Trui was bij binnenkomst al (verdacht) duidelijk “Ik wil graag iets casuals”. Die definitie wordt grondig om zeep geholpen bij Stefanel die alleen maar chique heeft. “Wil je een jurk, een rokje of een broek”, wordt als een domme mannelijke vraag gezien. Dus alleen maar afwachten en elke keer commentaar geven over kleur, pasvorm (en prijs…). Ik jok niet, maar anderhalf uur en zeker 50 ensembles later blijft er één chique jurk over die later een jas, nee een robe manteau, blijkt te zijn. Vuurrood en prachtig. Bij het afrekenen wordt ineens een witte overall getoond waar ik dan van mag zeggen of deze erbij mag of niet. Ik blijf stoïcijns, en natuurlijk wordt deze mee afgerekend. We zijn beiden werkeloos, hebben geen geld, maar het is maar eenmaal een verjaardag (per jaar) en vooral we zijn rijk van hart.

De temperatuur loopt naar de 35 graden en ineens donderslagen en bliksem die met grote hagelstenen het hele stadje wit maken. We vluchten (zonder paraplu of regenjas) en wel naar een winkel die “Mode und Kunst” heet. Een prachtige collectie, een warme ontvangst en een soort van eenheidsprijs: alles voor ongeveer € 1.200 per stuk. Eigenaar, die behalve ontwerper ook fotograaf (Asahi Pentax 6 x 7 cm) is, en zeer gastvrij. Op Trui’s verjaardag verplicht opgesloten in een modewinkel door de hagelstenen, je kunt dat vooraf niet bedenken. Trui’s glimlach heeft het formaat van een volwassen breedbekkikker.

Bekaf vluchten we de stad uit, hebben Graz behoorlijk verkend en de benen zijn stijf en niet meer zo soepel als het begin van de marathon. Half uurtje de berg op en we staan nu op een parkeerplaats met een riant uitzicht. Koel en klaar voor de volgende dag. Nog vijf weken te gaan, de tijd die ‘normale’ mensen niet voor hun vakantie uit kunnen trekken. We voelen ons bevoorrecht, spreken dat ook dagelijks uit en hopen dat jullie lezers dat willen geloven.